We keren weer terug naar chemische reacties en behandelen de basisprincipes die ons in staat stellen voor verschillende reactiemechanismen kinetische modellen op te stellen.
Een chemische reactie wordt in zijn meest eenvoudige vorm beschreven door een reactievergelijking
waarbij de symbolen
reagentia (in feite moleculen) representeren die met elkaar reageren en producten
opleveren. De getallen
en
geven aan dat
moleculen A reageren met
moleculen
, enzovoorts, en
moleculen P,
moleculen Q,
, opleveren. Ze heten de
stoichiometrische coëfficiënten van de reactievergelijking.
We gaan nu het begrip reactiesnelheid introduceren. Stel dat de hoeveelheid van het reagens A is aan het begin van de reactie, op tijdstip , en dat de hoeveelheid van A op tijdstip is. De mate van omzetting wordt gedefinieerd door
en de
omzettingssnelheid in termen van hoeveelheden is dan gelijk aan de afgeleide van de mate van productvorming:
De omzettingssnelheid kan je ook uitdrukken als afgeleide van de hoeveelheid van stof A:
en dus
Meestal is het handiger om concentraties i.p.v. hoeveelheden te gebruiken. De concentratie
van stof A in een volume
wordt gegeven door
en zo kunnen we de omzettingssnelheid
in termen van concentraties definiëren als
We hadden natuurlijk net zo goed naar een reactieproduct kunnen kijken en de
vormingssnelheid in termen van hoeveelheden en concentraties kunnen definiëren. De omzettingssnelheid en de vormingssnelheid van een reactie zijn gelijk aan elkaar en daarom hanteert men de term
reactiesnelheid en noteert dit met het symbool
.
Chemici noteren de concentratie van een stof A met [A]. We zullen deze notatie bij voorkeur gebruiken in het vervolg. In wiskundige formules geven de rechte haken dus concentraties aan.
Voor de algemene reactie
geldt voor de
reactiesnelheid
Voor de chemische reactie
die de vorming van stikstofdioxide uit stikstofoxide en zuurstof beschrijft geldt voor de reactiesnelheid
in termen van gasconcentraties: