Over waarneembare verschijnselen worden vaak meetgegevens verzameld, soms door een experiment te doen en soms door metingen in de natuur. Deze meetresultaten worden vaak in een tabel gezet waarin simultane metingen van fysische grootheden rij voor rij staan. Elke meting van een tweetal grootheden in zo'n tabel, zeg $x$ voor de grootheid $X$ en $y$ voor de grootheid $Y$, kun je zien als een koppel $(x,y)$ en opvatten als het punt in het vlak met horizontale as horende bij $X$ en verticale as horende bij $Y$. Als er meerdere meetpunten zijn ontstaat zo een puntengrafiek van $Y$ uitgezet tegen $X$. Ook worden opeenvolgende punten vaak onderling verbonden met een recht lijnstuk om zo een lijngrafiek te krijgen.

Hetzelfde kun je doen bij een functie $f$ met een gegeven functievoorschrift. Bij elk getal $x$ hoort een functiewaarde $y$ bepaald door $y=f(x)$. Als je die $x$ en $y$ ziet als koppel $(x,y)$ dan kun je dit ook opvatten als een punt in het $y$-$x$ vlak. Als je meer van zulke punten tekent en bij opklimmende waarden van $x$ opeenvolgende punten met rechte lijnstukjes (of nog gewaagder met gebogen lijnstukken) verbindt dan krijg je de grafiek van de functie $f$.